Translate

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2020

Christmas in the Weird Side

Διαβάστε την ιστορία μου στο The Weird Side Daily

https://weirdsides.com/arthra-istories/christmas-in-the-weird-side/

"...ο Σάιμον, είδε τα φωτισμένα φαναράκια να πλησιάζουν από μακριά, πολύ πριν εμφανιστούν αυτοί που τα κρατούσαν. Η εικόνα έμοιαζε μαγική﮲ μικρά φωτάκια που αιωρούνταν στο σκοτάδι﮲ μικρά φωτάκια που καθώς πλησίαζαν, φώτιζαν απόκοσμα τα πρόσωπα όσων τα κρατούσαν﮲ πρόσωπα σκιασμένα, πρόσωπα σοβαρά, πρόσωπα θλιμμένα...

...Τότε ο Σάιμον άρχισε να τρέχει. Περίμενε πως από στιγμή σε στιγμή θα τον άκουγε να τον κυνηγάει. Το μόνο που άκουσε όμως, ήταν το γέλιο του. Ένα τρομακτικό γέλιο που αντήχησε σε όλο το δάσος﮲ ένα γέλιο τόσο ψυχρό, που η παγωνιά που έκανε εκείνη τη στιγμή, δεν ήταν τίποτα μπροστά του..."


Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2020

Τα Χαλασμένα Παιχνίδια

Διαβάστε την ιστορία μου στο The Weird Side Daily

https://weirdsides.com/arthra-istories/ta-chalasmena-pechnidia/

"...Ένα παιδικό γέλιο αντήχησε. Εκείνος σηκώθηκε αμέσως και κοίταξε γύρω του. Ο πάπυρος έπεσε στο χαλί με ένα σιγανό θρόισμα. Ένιωσε κάποιον να τον σπρώχνει. Σωριάστηκε μπρούμυτα στο πάτωμα. Βόγκηξε. Ανακάθισε κι έτριψε το πρόσωπο και τη μύτη του. Αιμορραγούσε. Έβγαλε ένα μαντήλι από την τσέπη του και την σκούπισε βιαστικά. Κοίταξε γύρω του. Δεν υπήρχε κανείς. Δοκίμασε να σηκωθεί, αλλά κάτι τον έσπρωξε και πάλι κάτω.

«Ποιος είναι εκεί;» ρώτησε με φωνή που έτρεμε. «Φλιτ!» φώναξε το όνομα του ξωτικού...

Ο Άγιος Βασίλης άνοιξε τα μάτια. Καθόταν σε μια καρέκλα. Προσπάθησε να κουνηθεί, αλλά διαπίστωσε πως τα χέρια και τα πόδια του ήταν δεμένα. Κοίταξε γύρω του. Βρισκόταν σε ένα μισοσκότεινο δωμάτιο περιτριγυρισμένος από παιχνίδια..."


Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2020

Damon HellWay Saga Part 10: Τα Φτερά της Πεταλούδας

"Τα φτερά της Πεταλούδας"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr

https://thebluez.gr/tefterathspetaloudas

"......Λίγα μέτρα πιο πέρα βρισκόταν η προβλήτα. Ένα μικρό σκάφος ήταν δεμένο και ανεβοκατέβαινε στο νερό. Ένας σωματώδης άντρας στεκόταν δίπλα του και ήταν στραμμένος προς το μέρος της. Το κίτρινο αδιάβροχό του γυάλιζε κάτω από τα φώτα, ενώ το κεφάλι του ήταν χωμένο μέσα στην κουκούλα. Οι σκιές έπεφταν πάνω του και δεν μπορούσε να διακρίνει τα χαρακτηριστικά του. Τον πλησίασε με σταθερό βήμα και στάθηκε απέναντί του. Μια αστραπή έσκισε το σκοτάδι. Το πρόσωπό του φωτίστηκε, αποκαλύπτοντας μια ουλή από τη μια άκρη του στόματός του μέχρι το αυτί κι ένα αφύσικα γουρλωμένο, δεξί, γαλάζιο μάτι. Ήταν γυάλινο.

«Είσαι σίγουρη ότι θες να ταξιδεύσεις με τέτοιο καιρό;» την ρώτησε.

Εκείνη ένιωσε μερικές σταγόνες να πέφτουν στο πρόσωπό της. Ένευσε.

«Ωραία! Η ευθύνη δική σου κοπελιά!» της είπε και κράτησε ένα ζευγάρι κλειδιά μπροστά στα μάτια της.

Η Κάρλα τα πήρε χωρίς δισταγμό και τα έκλεισε στη χούφτα της..."


Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2020

Κριτική Βιβλίου "Ασημένιος δρόμος", της Stina Jackson, εκδόσεις Διόπτρα

Διαβάστε την κριτική μου για το Artcore Magazine

http://www.artcoremagazine.gr/logos-texni/bibliothiki/asimenios-dromos-tis-stina-jackson

"...Ένας πατέρας που ακολουθεί κάθε βράδυ την ίδια διαδρομή για να ανακαλύψει τι συνέβη στην κόρη του που εξαφανίστηκε. Μια έφηβη κοπέλα που μετακομίζει στην ίδια πόλη. Κι ένας ασημένιος δρόμος που ενώνει αναπάντεχα τις πορείες τους...

...Στο βιβλίο, οι εναλλαγές της φύσης παραλληλίζονται με τις εναλλαγές των ανθρώπινων συναισθημάτων: το καλοκαίρι διαρκεί όσο κρατάει η αθωότητα και η ξεγνοιασιά, η έλξη προς το άγνωστο και η ανάγκη να δραπετεύσουμε από όσα μας στοιχειώνουν· και ο άγριος χειμώνας εμφανίζεται, όταν οι καταστάσεις που ήταν υπό έλεγχο, αρχίζουν να ξεφεύγουν - τη στιγμή που διαπιστώνουμε πως για να γλιτώσουμε από τους δαίμονές μας, πέσαμε πάνω σε κάτι πολύ χειρότερο..."



Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2020

Damon HellWay Part 9 : Μέλβιλ

"Μέλβιλ"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr

https://thebluez.gr/melville

"...Συλλογιζόταν όσα είχαν διαδραματιστεί πριν λίγες ώρες στο καμένο πλέον σπίτι με τα καλαμπόκια: τη συνάντηση με τον παράξενο γέρο, την κατάρα για την οποία του μίλησε και… εκείνη… που νόμισε για πολλοστή φορά πως την έβλεπε μπροστά του.

Σηκώθηκε από το κρεβάτι, πλησίασε στο παράθυρο και κοίταξε τον έρημο δρόμο του μικρού χωριού. Θυμήθηκε τα λόγια που είχε ακούσει από μια κοπέλα πριν από πολύ καιρό﮲ μια κοπέλα, που ευθυνόταν για την τροπή που είχε πάρει η ζωή του τώρα﮲ μια κοπέλα...

...Κοίταξε το παράθυρο. Το σχήμα του άρχισε να αλλάζει. Η μορφή του τρεμόπαιζε. Έκλεισε σφιχτά τα μάτια. Όταν τα άνοιξε, όλα ήταν και πάλι φυσιολογικά. Σηκώθηκε και το πλησίασε. Η γυναικεία φιγούρα με τα κόκκινα μαλλιά, στεκόταν και πάλι στον δρόμο και τον κοιτούσε. Ανοιγόκλεισε τα μάτια, αλλά αυτή τη φορά δεν εξαφανίστηκε. Έσφιξε τις γροθιές του...

...Μια γυναικεία σιλουέτα στεκόταν ακίνητη, στραμμένη προς το μέρος του. Την επόμενη στιγμή, η φιγούρα ενός άντρα εμφανίστηκε δίπλα της, της έπιασε το χέρι κι εξαφανίστηκαν αμέσως, λες και τους κατάπιε το σκοτάδι. Γύρισε προς τον Μπεν που τον κοιτούσε απορημένος.

«Την είδες;! Τους είδες;!» τον ρώτησε με αγωνία.

«Ποια; Ποιους;» σάστισε εκείνος.

Ο Τζακ τότε συνειδητοποίησε πως δεν είχε μαζί του το μικρό μπουκαλάκι με το ουίσκι. Βλαστήμησε. Ο κόσμος άρχισε και πάλι να γυρίζει γύρω του. Το βλέμμα του θόλωσε. Το κεφάλι του πονούσε. Ένιωσε να χάνει την ισορροπία του. Αισθάνθηκε τα πόδια του να λυγίζουν και το σώμα του να πέφτει με δύναμη στο έδαφος..."


Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2020

Damon HellWay Saga Part 8: Το Σπίτι με τα Καλαμπόκια


"Το σπίτι με τα καλαμπόκια"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr

https://thebluez.gr/tospitimetakalampokia

"...Ο Τζακ ήταν ξάγρυπνος. Μόλις είχε φτάσει στο Μέλβιλ με το τρένο που είχε πάρει τελικά από το Γκάρβιλ. Έριξε το σακίδιο στην πλάτη και κοίταξε γύρω του. Όλα του φαίνονταν τόσο γνώριμα. Το ζεστό και ξηρό κλίμα που έκανε τα ρούχα να κολλούν ενοχλητικά πάνω στο δέρμα του και τον ήλιο να τον καίει και να τον τυφλώνει σε σημείο που δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει χωρίς μαύρα γυαλιά και καπέλο, δεν είχε αλλάξει καθόλου.

Ήθελε όσο τίποτα να πάει στο πανδοχείο, να κάνει ένα μπάνιο και να κοιμηθεί, αλλά το αστυνομικό του δαιμόνιο δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχε, τα περισσότερα παιδιά που είχαν εξαφανιστεί, είχαν θεαθεί να μπαίνουν μέσα σε ένα συγκεκριμένο σπίτι. Και να μην βγαίνουν ποτέ ξανά. Έπρεπε πρώτα λοιπόν, να δει από κοντά το περιβόητο σπίτι με τα καλαμπόκια...

...Το σπίτι αυτό, ήταν ένα απλό, ερειπωμένο χωριατόσπιτο, περιτριγυρισμένο από μια μεγάλη έκταση με καλαμπόκια. Δεν είχε τίποτα το τρομακτικό, κι όμως, όποιος περνούσε απέξω, ένιωθε ρίγη ανατριχίλας και άλλαζε αμέσως δρόμο. Πολλά παιδιά που είχαν τολμήσει να μπουν μέσα, ή έστω να πλησιάσουν, είχαν μυστηριωδώς εξαφανιστεί. Η αστυνομία, δεν είχε καταφέρει να διαλευκάνει την υπόθεση ως τώρα. Οι κάτοικοι του μικρού χωριού, πιστοί σε δοξασίες, μαντζούνια και μύθους, γρήγορα διέδοσαν τις φήμες πως ήταν στοιχειωμένο..."


Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2020

Ο Λύκος και η Σοκολάτα

Διαβάστε την ιστορία μου στο The Weird Side Daily

https://weirdsides.com/arthra-istories/o-lykos-ke-i-sokolata/

"...Το κορίτσι με την κόκκινη κάπα έσιαξε την κουβέρτα που κάλυπτε το καλάθι της και άρχισε να περπατάει στο δάσος. Οι ήχοι του την ακολουθούσαν και τα κοράκια την συνόδευαν. Η ομίχλη είχε καλύψει τα πάντα και το τοπίο έμοιαζε απόκοσμο...

...Το δάσος ήταν χαώδες. Τα ξερά φύλλα έκαναν θόρυβο κάτω από τα πόδια της. Οι ιστοί αράχνης που είχαν τυλίξει τα διάφορα κλαδιά μπλέκονταν συνεχώς πάνω στα μαλλιά της. Φόρεσε την κόκκινη κουκούλα της, και κοίταξε γύρω της. Ο ήχος ενός αόρατου ρολογιού χτυπούσε μέσα στο κεφάλι της. Ο χρόνος την πίεζε...

...Βρέθηκαν σε έναν χώρο γεμάτο υγρασία. Η μυρωδιά μούχλας και σαπίλας ήταν διάχυτη. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι ρωγμές. Μια ξύλινη μαριονέττα με μεγάλη, μακριά μύτη ήταν κουλουριασμένη μπροστά τους σε εμβρυακή στάση..."


Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

Damon HellWay Part 7: Άρωμα Μέντα και Βερίκοκο


Άρωμα μέντα και βερίκοκο"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr


"...Εδώ και αρκετό καιρό, τα σπίτια της πόλης γκρεμίζονταν ένα προς ένα. Τη θέση τους έπαιρναν, όμοια, μονότονα, γκρίζα κουτιά, χωρίς πόρτες και παράθυρα. Όσες φορές τύχαινε να περάσει από δίπλα τους, ένιωθε περίεργα. Ανέδυαν μια παράξενη, άσχημη μυρωδιά﮲ μια μυρωδιά, που μύριζε τσιμέντο… και λησμονιά.

Κι έπειτα, ήταν κι εκείνος ο αλλόκοτος άντρας που έβλεπε να στέκεται έξω από κάθε καινούριο κουτί﮲ ένας άντρας που φορούσε μπορντό γιλέκο, λευκό πουκάμισο, μαύρο παπιγιόν και παντελόνι. Όποτε τύχαινε να την δει να περνάει από εκεί, της χαμογελούσε και μια ολόχρυση οδοντοστοιχία έλαμπε από άκρη σε άκρη μέσα στο στόμα του...

...Άρχισαν να περιπλανιούνται στους έρημους δρόμους της πόλης. Όλα τα καταστήματα, ήταν κλειδαμπαρωμένα. Οι τεράστιες, σκουριασμένες αλυσίδες, είχαν αρχίσει να διαβρώνονται. Βρωμούσαν σιδερίλα. Αν εξαιρούσαν τον άντρα με τη χρυσή οδοντοστοιχία, είχαν καιρό να συνατήσουν ανθρώπους. Η Σόφι ήξερε πως υπήρχαν κι άλλοι. Σίγουρα υπήρχαν. Πώς αλλιώς γκρεμίζονταν όλες οι μονοκατοικίες και χτίζονταν στη θέση τους, εκείνα τα γκρίζα, μονότονα κουτιά που «έσβηναν» όλα τα αρώματα και μύριζαν τσιμέντο﮲ τσιμέντο και λησμονιά. Ναι, σίγουρα λοιπόν υπήρχαν άνθρωποι, απλά εκείνη δεν έτυχε να δει κανέναν εδώ και καιρό. Δεν την πείραζε. Μπορούσε πιο εύκολα να χάνεται στο παρελθόν και να φέρνει στη μνήμη της τις αγαπημένες τους μυρωδιές: τη μέντα και το βερίκοκο..."


Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2020

Κριτική Βιβλίου "Φευγάτος", του Αλέξανδρου Κουτρούλη, εκδόσεις memento

Διαβάστε την κριτική μου για το Artcore Magazine

http://www.artcoremagazine.gr/logos-texni/bibliothiki/feugatos-tou-aleksandrou-koutrouli

"...Ένα «φευγάτο» βιβλίο, γεμάτο σκληρές αλήθειες μιας ζωής που μπορεί να ανήκει στο άτομο που μόλις μας προσπέρασε...

...Ένα δυνατό, κοινωνικό, ωμό και ταυτόχρονα ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα που φέρνει αντιμέτωπο τον αναγνώστη με τη σκληρή πλευρά της ζωής και με καταστάσεις που μπορεί να ξέρει ότι υπάρχουν, κι όμως δεν φαντάζεται ποτέ ότι θα συμβούν σε εκείνον. Σκηνές που μοιάζουν βγαλμένες από όνειρα, «μαγικοί» συμβολισμοί, ένα «σπασμένο φτερό» που έχει γίνει πιο κοφτερό κι από λεπίδα, από μηχανής θεοί και καρμικές συναντήσεις, είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά που κάνουν το βιβλίο να ξεχωρίζει..."


Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2020

Damon HellWay Saga Part 6: Το Ασημένιο Νόμισμα

"Το Ασημένιο Νόμισμα"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr

https://thebluez.gr/toasimenionomisma 

"...«Ποιος είσαι;», τον ρώτησε.

«Ένας απλός διαβάτης», έκανε ήρεμα.

Ο ρακένδυτος άντρας ανασήκωσε τα φρύδια.

«Το ξέρεις πως πρέπει να πληρώσεις για να περάσεις έτσι δεν είναι;»

Ένευσε. Ο άντρας κράτησε το μπαστούνι με το άλλο του χέρι και άνοιξε την παλάμη. Εκείνος ακούμπησε πάνω της ένα μεγάλο, ασημένιο νόμισμα. Ο «φύλακας», το έφερε στο ύψος των ματιών του και στένεψε το βλέμμα. Το πλησίασε στο στόμα του και το δάγκωσε με όσα δόντια του είχαν απομείνει.

«Ανάθεμα!», βόγκηξε μόλις ακούστηκε ένα ανατριχιαστικό κρακ..."


Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2020

Κριτική βιβλίου "Το πείραμα", του Sebastian Fitzek, εκδόσεις Διόπτρα

Διαβάστε την κριτική μου για το Artcore Magazine

http://www.artcoremagazine.gr/logos-texni/bibliothiki/to-peirama-tou-sebastian-fitzek

"...Σε μια πολυτελή κλινική του Βερολίνου διεξάγεται ένα πείραμα. Τη στιγμή που το χιόνι πέφτει πυκνό και κόβει την επικοινωνία των ανθρώπων με τον έξω κόσμο, δυο φοιτητές κι ένας μυστηριώδης καθηγητής καλούνται να δώσουν απαντήσεις σε κάτι που συνέβη πολλά χρόνια πριν...

...Ο #Fiztek συνθέτει ένα κλειστοφοβικό, ψυχολογικό θρίλερ γεμάτο ανατροπές, όπου η αγωνία εντείνεται συνεχώς. Η λύση, αν και πολλές φορές βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας, ξεγλιστράει συνεχώς κάτω από τη μύτη μας. Ο συγγραφέας παίζει αριστοτεχνικά με το μυαλό μας, όπως ακριβώς παίζει και με το μυαλό των πρωταγωνιστών του. Tι συμβαίνει όταν ανακαλύπτεις ότι οι άλλοι δεν φωνάζουν για να σώσουν τον εαυτό τους, αλλά για να σώσουν εσένα από τον κίνδυνο που τόση ώρα βρισκόταν δίπλα σου;..."


Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2020

Έλενα

Διαβάστε την ιστορία μου στο The Weird Side Daily, εμπνευσμένη από το τραγούδι Helena των My Chemical Romance.

https://weirdsides.com/arthra-istories/elena/

"...Το δέρμα της ήταν χλωμό.  Ήταν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι, πάνω σε ένα υπερυψωμένο βάθρο. Μια ανθοδέσμη με κόκκινα τριαντάφυλλα ήταν αφημένη πάνω στην αγκαλιά της…

Έξω έβρεχε καταρρακτωδώς. Μπορούσε να ακούσει τις σταγόνες της βροχής να μαστιγώνουν τα παράθυρα με μανία. Ήταν μισοσκότεινα. Το μοναδικό φως που υπήρχε, έβγαινε από τα κεριά που υπήρχαν σε διάφορα σημεία. Το άρωμά τους τη μεθούσε. Η μυρωδιά τους τη ζάλιζε..."



Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2020

Damon HellWay Saga Part 5: Άναμπελ

"Άναμπελ"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr

https://bit.ly/3Cj8p82

"... Στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη. Άρχισε να χτενίζεται. Τα πλούσια μαλλιά της, είχαν το χρώμα του μελιού. Θύμιζαν πιο πολύ μαλλιά κούκλας, παρά ανθρώπου. Δεν ήταν πάντα έτσι. Παλιά ήταν θαμπά, αδύναμα κι έμοιαζαν με άχυρα. Σιγά σιγά όμως άρχισαν να αποκτούν άλλη υφή. Η τρίχα σκλήρυνε. Το χρώμα τους άλλαξε κι έγινε μελί. Το σχήμα τους, από ατίθασο σπαστό, μεταμορφώθηκε σε σφιχτές, καλοσχηματισμένες μπούκλες...

...Χάιδεψε τις λευκές, μακριές πλεξούδες της και βύθισε το βλέμμα της στα γυάλινα, καταγάλανα μάτια της. Προσπάθησε να θυμηθεί πότε και πώς την απέκτησε. Είχε ρωτήσει πολλές φορές τους γονείς της, αλλά δεν πήρε ποτέ ξεκάθαρη απάντηση. Έτσι λοιπόν, πίστεψε, πως η κούκλα αυτή, υπήρχε πάντα μαζί της. Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα στην ανάμνησή των γονιών της. Όλα ήταν διαφορετικά πριν﮲ και μετά… όλα άλλαξαν..."


Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2020

Κριτική Βιβλίου "Λευκός Τρόμος"

ΛευκόςΤρόμος του Ken Follett από τις Εκδόσεις BELL

Διαβάστε την κριτική μου για το artcore magazine:


"...Ο Ken Follett δημιουργεί μια ατμόσφαιρα γεμάτη αγωνία μέσα σε ένα χειμωνιάτικο σκηνικό που μοιάζει βγαλμένο από παραμύθι. Με εκλεπτυσμένο χιούμορ, τόσο όσο χρειάζεται, με καταιγιστική δράση και σκηνές καταδίωξης που ξεδιπλώνονται βήμα προς βήμα, ο συγγραφέας μας κάνει να μη θέλουμε να αφήσουμε το βιβλίο από τα χέρια μας και να ανυπομονούμε για την επόμενη σελίδα.Θα μπορούσε όλη η μοίρα και η επιβίωση της ανθρωπότητας να κρέμεται από ένα μπουκάλι άρωμα Diablerie;"

Σάββατο 8 Αυγούστου 2020

Η Τελευταία Κατοικία

Η Τελευταία Κατοικία

"Η τελευταία κατοικία"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluezgr

https://thebluez.gr/η-τελευταία-κατοικία/

"...
Θυμόταν πολλές φορές να ξυπνάει τη νύχτα από βήματα που ακούγονταν στο σπίτι και φωνές﮲ φωνές που στην αρχή ξεκινούσαν σαν ψίθυροι και μετά γίνονταν τραγούδι﮲, ένα τραγούδι που συνοδευόταν από την πιο γλυκιά μελωδία που είχε ακούσει ποτέ της. Και θυμόταν μια φορά που καταλάθος έσπρωξε μια παντόφλα. Τα ουρλιαχτά της μητέρας της, τρυπούσαν το μυαλό της και μάταια ο πατέρας της προσπαθούσε να την ηρεμήσει. Μάταια προσπαθούσε να της πει πως θα τα έφτιαχναν ξανά...

...Ξάπλωσε στο κρεβάτι με τα λευκά σεντόνια και τη σκισμένη κουνουπιέρα που κρεμόταν από πάνω του﮲ την κουνουπιέρα που είχε αρπάξει άπειρες φορές η μητέρα της γιατί νόμιζε πως της επιτιθόταν. Ήξερε τον λόγο που ο πατέρας της δεν την είχε αφαιρέσει τόσα χρόνια. Τον έκανε να νιώθει πως εκείνη ήταν δίπλα του. Το έλεγε άλλωστε συνέχεια. Δεν είχε φύγει ποτέ από το σπίτι, όχι στα αλήθεια, γι’ αυτό εκείνος θα έμενε για πάντα εκεί. Η Τζένη όμως έπρεπε να φύγει, έτσι της είχε πει την τελευταία φορά που είχαν μιλήσει στο τηλέφωνο και του είχε ζητήσει να πάει να την βρει..."

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2020

Η Πέτρινη Γοργόνα

Η Πετρινη γοργόνα

"Η πέτρινη γοργόνα"

Διαβάστε την ιστορία μου στο The Weird Side Daily 

https://weirdsides.com/arthra-istories/i-petrini-gorgona/

"...Το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στην πέτρινη φιγούρα της γοργόνας που έμοιαζε να είναι κουλουριασμένη σε εμβρυϊκή στάση στο πλάι του βράχου...
...Πήρε μια βαθιά ανάσα και επέστρεψε στο γραφείο του, τη στιγμή που ένα μικρό κορίτσι έμπαινε στο νερό και κατευθυνόταν μαγεμένο προς τη σκαλιστή γοργόνα στα βράχια. 
Η Νίκι, έφτασε δίπλα στο πέτρινο, θαλάσσιο πλάσμα και το κοίταξε εκστασιασμένη. Τα ολόισια μαλλιά και τα στρογγυλά μάτια της, την αιχμαλώτισαν. Ξαφνικά, ένιωσε τη στάθμη του νερού να ανεβαίνει..."

 


Πέμπτη 23 Ιουλίου 2020

Damon HellWay Saga Part 3: The Ghostwriter

Damon HellWay Saga Part 3: The Ghostwriter



Damon HellWay Saga Part 3: The Ghostwriter

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr


"...Εκείνη τη στιγμή, το μόνο που ακουγόταν στην αίθουσα ήταν ο ήχος που έκαναν όσοι πληκτρολογούσαν και συγκεχυμένες ομιλίες από αυτούς που εξυπηρετούσαν τηλεφωνικά τους πελάτες. Έβαλε το φλασάκι στη θύρα του υπολογιστή του. Όταν το άνοιξε, διαπίστωσε ότι υπήρχε μόνο ένας φάκελος με τίτλο: «Άκρως Εμπιστευτικό». Έριξε μια ακόμα ματιά γύρω του για να σιγουρευτεί ότι δεν ήταν κανείς εκεί, κι έκανε κλικ με το ποντίκι. Η φιγούρα ενός κοντόχοντρου άντρα με ροδαλό πρόσωπο που φορούσε σμόκιν και κρατούσε ένα μπαστούνι με κυκλική λαβή εμφανίστηκε στην οθόνη...

...Ο Τζέρεμι τράβηξε το φλασάκι από τη θύρα και κοίταξε αναψοκοκκινισμένος γύρω του. Μια νεκρική ησυχία είχε απλωθεί στην αίθουσα. Κανείς δεν μιλούσε. Κανείς δεν πληκτρολογούσε. Περίμεναν όλοι να δουν τι ήταν αυτό που είχε διακόψει τη ρουτίνα τους. Κράτησε την αναπνοή του. Έκλεισε τα μάτια κι ευχήθηκε να είχε σταματήσει εγκαίρως πριν προλάβουν να καταλάβουν από πού είχε ακουστεί η μουσική. Μετά από μερικά εφιαλτικά δευτερόλεπτα σιωπής, ο πρώτος ήχος πληκτρολόγησης ακούστηκε..."

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2020

Τα Άδεια Παπούτσια

Τα Άδεια Παπούτσια

**Τα άδεια παπούτσια**

Διαβάστε την ιστορία μου στο TheBluez.gr

https://thebluez.gr/τα-άδεια-παπούτσια/

"...Σήκωσε το βλέμμα της και τον κοίταξε επίμονα. Εκείνος τραβήχτηκε. Το μόνο που του χρειαζόταν αυτή τη στιγμή, ήταν ένα περίεργο δεκάχρονο να μπλέκεται στα πόδια του. Κάθισε μπροστά στον υπολογιστή κι έτριψε το μέτωπό του. Είχε μείνει ξάγρυπνος όλο το βράδυ. Έπρεπε να ολοκληρώσει το βιβλίο που είχε ξεκινήσει να γράφει, μόνο που τώρα, φαινόταν ακατόρθωτο. Ένιωσε τα μάτια του να καίνε. Κατάλαβε πως δεν είχε νόημα να επιμείνει. Εκείνο που χρειαζόταν, ήταν ένας καλός ύπνος. Κατά βάθος όμως γνώριζε, πως δεν είχε την πολυτέλεια να κοιμηθεί﮲ όχι, αν δεν προχωρούσε πρώτα το βιβλίο του όσο έπρεπε...

...Ξύπνησε απότομα. Είχε την αίσθηση πως άκουγε δυνατά χτυπήματα μέσα στον ύπνο του. Όταν όμως άνοιξε τα μάτια, επικρατούσε ησυχία. Γύρισε ανάσκελα. Του πήρε λίγη ώρα μέχρι να συνηθίσουν τα μάτια του στο σκοτάδι. Κοίταξε το κινητό του. Ήταν τρεις τα ξημερώματα. Η κούραση τον είχε καταβάλει και κοιμήθηκε περισσότερο από όσο υπολόγιζε. Έτριψε τα μάτια του κι αναστέναξε. Έκανε να σηκωθεί για να ανάψει το φως, όταν ένας θόρυβος τον καθήλωσε στη θέση του..."

 


Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

Damon HellWay Saga Part 2: H Συναυλια

Damon HellWay Saga Part 2: H Συναυλια


"Damon HellWay Saga Part 2: H Συναυλια"


Διαβάστε την ιστορία μου στο TheBluez.gr


https://thebluez.gr/η-συναυλία/


"...Ο Γκάρυ πήρε μια βαθιά ανάσα. Τα φώτα έπεσαν πάνω του. Εκείνος άναψε ένα τσιγάρο, και παρακολούθησε τον καπνό να ανεβαίνει σχηματίζοντας μια λεπτή γραμμή. Πήρε μια μεγάλη τζούρα και το πέταξε στο πάτωμα. Ξεκίνησε να παίζει. Έκλεισε τα μάτια κι αφέθηκε στη μελωδία. Δεν χρειαζόταν να κοιτάει τις νότες. Τις ήξερε απέξω. Εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν να τελειώσει την παράσταση﮲ να τελειώσει αυτό που είχε αρχίσει, αυτό για το οποίο ήταν φτιαγμένος. Τα φωτορρυθμικά σχημάτιζαν χρωματιστούς κύκλους πάνω στη σκηνή..."






Πέμπτη 11 Ιουνίου 2020

Στάχτες

Στάχτες

"Στάχτες"

Διαβάστε την ιστορία μου στο The Weird Side Daily


"...Κοίταξε τη φλόγα που σιγόκαιγε. Σε λίγο το κερί θα έλιωνε και τα πάντα θα βυθίζονταν στο σκοτάδι. Το τεράστιο, κυκλικό τραπέζι, εκείνο που παλιά ήταν γεμάτο καλεσμένους και είχε φιλοξενήσει τα πιο πλουσιοπάροχα γεύματα, τώρα ήταν άδειο. Αναστέναξε. Σηκώθηκε από την πολυθρόνα και προχώρησε προς το παράθυρο. Ο ουρανός ήταν σκοτεινός, ούτε ένα αστέρι δεν υπήρχε για να φωτίζει την πλάση. Καλύτερα έτσι. Ήθελε να θυμάται την τελευταία του νύχτα σαν την πιο σκοτεινή από όλες. Πήρε το κερί και βγήκε στο διάδρομο. Τα βήματά του ηχούσαν στους πέτρινους τοίχους. Τους άγγιξε με τα δάχτυλά του κι ένιωσε την υγρασία να του τρυπάει το δέρμα..."

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2020

Κριτική βιβλίου "Ωραίες Κοιμωμένες", των Stephen King και Owen King, εκδόσεις Κλειδάριθμος


Διαβάστε την κριτική μου για το Artcore Magazine


"...Ο Stephen King, ως γνήσιος μετρ του τρόμου, δημιουργεί έναν τρομακτικό κόσμο, που όμως φαντάζει τόσο ελκυστικός για τον αναγνώστη που τον κάνει να θέλει να γίνει μέρος του...

...Πατέρας και γιος δημιουργούν έναν αλλόκοτο, ονειρικό κόσμο, περιπλέκοντας την πραγματικότητα με τη φαντασία, με τρόπο που μας κάνει να πιστεύουμε πως όλα όσα περιγράφουν, ακόμα κι αν είναι υπερφυσικά, θα μπορούσαν να συμβούν και πως τίποτα δεν είναι περίεργο ακόμα κι αν ξεπερνάει τα όρια της λογικής..."

Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

Τζερόμ

Τζερόμ

"Τζερόμ"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr


"...Αναστέναξε. Το αεράκι φύσηξε πάλι και οι ιτιές άρχισαν να του μιλούν. Πήρε τη μαγκούρα που είχε ακουμπισμένη δίπλα του και ανάδευσε το νερό. Σηκώθηκε κι έλυσε τη βάρκα που ήταν δεμένη λίγα μέτρα μακριά του. Ήξερε πως σε λίγη ώρα θα τη χρειαζόταν...

...Ο Τζερόμ ήταν ξαπλωμένος στο γρασίδι και κοιτούσε τον καταγάλανο ουρανό. Του άρεσε πολύ να το κάνει αυτό. Του άρεσε να νιώθει το αεράκι να τον φυσάει και να ακούει τη φωνή της να του διηγείται παραμύθια﮲ μια φωνή, που μπορούσε μόνο να ακούσει, αλλά δεν μπορούσε να δει τη γυναίκα στην οποία ανήκε. Πολλές φορές τα παραμύθια έδιναν τη θέση τους σε τραγούδια. Και τότε εκείνος βυθιζόταν σε έναν γλυκό ύπνο, γεμάτο μαγικά όνειρα και πολλές αγκαλιές. Χαμογέλασε."

 


Πάντα να Θάβεις τους Νεκρούς σου

Πάντα να Θάβεις τους Νεκρούς σου

"Πάντα να θάβεις τους νεκρους σου"

Διαβάστε την ιστορία μου στο TheBluez.gr

https://thebluez.gr/πάντα-να-θάβεις-τους-νεκρούς-σου/

"...«Πάντα να θάβεις τους νεκρούς σου Ρέιμους…», άκουσε τη φωνή της στα αυτιά του.
Έκλεισε σφιχτά τα μάτια. Όταν τα άνοιξε, είχε εξαφανιστεί. Στράφηκε και πάλι προς τους τάφους κι άρχισε να προχωράει ανάμεσά τους. Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά. Αυτό δεν έμοιαζε με ένα συνηθισμένο νεκροταφείο. Οι πέτρινες πλάκες, ήταν κενές. Δεν υπήρχαν ούτε ονόματα, ούτε χρονολογίες, ούτε φωτογραφίες από αυτούς που ήταν θαμμένοι. Ήταν δέκα, ομοιόμορφοι λευκοί τάφοι, που έμοιαζαν τελείως ίδιοι μεταξύ τους..."

 


Τετάρτη 13 Μαΐου 2020

Η Μπαλαρίνα

Η Μπαλαρίνα

"Η μπαλαρίνα"

Διαβάστε την ιστορία μου στο ονειρικά απόκοσμο The Weird Side Daily


"...Το φόρεμά της, θύμιζε πολλά φτερά παγωνιού ραμμένα μεταξύ τους. Τα ξανθά μαλλιά της, ήταν τραβηγμένα σε ένα σφιχτό κότσο, το πρόσωπό της έμοιαζε πορσελάνινο και φορούσε μαύρο κραγιόν στα χείλη.

Χόρευε ώρες ατελείωτες, και στροβιλιζόταν σαν μια αέρινη οπτασία που τα πόδια της δεν πατούσαν στο έδαφος. Οι αρμονικές κινήσεις της είχαν συνεπάρει το πλήθος που την κοιτούσε μαγεμένο. Καινούριοι θεατές έρχονταν συνεχώς και ο Γκόμεζ έτρεχε κοντά τους για να εισπράξει το αντίτιμο. Σιγά – σιγά η πλατεία γέμισε με κόσμο..."

Παρασκευή 1 Μαΐου 2020

Damon HellWay Saga Part1: Η Συμφωνία

Damon HellWay Saga: Η Συμφωνία

"Η συμφωνία"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr

https://thebluez.gr/h-συμφωνία/

"...Ξαφνικά, η ησυχία διακόπηκε, όταν ένας άντρας με απεγνωσμένο βλέμμα, που στεκόταν μπροστά από ένα κουλοχέρη άρχισε να πατάει με μανία το κουμπί του. Μόνο που το μηχάνημα δεν ανταποκρινόταν. Ένα μήνυμα με κόκκινα γράμματα αναβόσβηνε στην οθόνη: «ΧΑΣΑΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΣΑΣ. ΛΥΠΑΜΑΙ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΡΗΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ». Ο άντρας στο τέλος σταμάτησε να προσπαθεί κι άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Ένα μικρό αγόρι με κατάμαυρα μαλλιά πατικωμένα με τζελ και μια αυστηρή χωρίστρα στη μέση, τον πλησίασε και του έπιασε το χέρι. Εκείνος τον κοίταξε με ικετευτικό βλέμμα.

«Σε παρακαλώ… μια ακόμα ευκαιρία… τώρα θα τα καταφέρω…»

Το αγόρι δεν μίλησε...

....«Αθετήσατε τη συμφωνία μας κύριε Μπλούμινγκτεϊλ», είπε απλά ανασηκώνοντας τους ώμους του. «Σας είχα πει πως από τη στιγμή που θα σκεφτείτε και μόνο ότι χρειάζεστε τη βοήθειά μου, δεν υπάρχει γυρισμός. Σας έδωσα μια ευκαιρία πριν να το ξανασκεφτείτε, παρά την έκβαση της τράπουλας, αλλά δεν την αρπάξατε»..."

Σάββατο 18 Απριλίου 2020

Lethargica

 

Lethargica

LETHARGICA

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr :


"...Όλα τα παράθυρα είχαν κλειστές κουρτίνες. Τώρα μάλιστα που τα παρατηρούσε καλύτερα… έμοιαζαν τόσο ίδια, λες και ήταν μια εικόνα που επαναλαμβανόταν συνέχεια. Στένεψε το βλέμμα. 
«Σύνελθε Ράιαν…», μουρμούρησε. «Είναι απλώς κουρτίνες και παράθυρα που απλά έτυχε να φαίνονται ίδια. «Ε και; Έτυχε. Έτυχε; Έτυχε». Μάλωσε τον εαυτό του κι έφυγε από το παράθυρο...
...«YOU HAVE A NEW MISSION», ακούστηκε.
Έφερε το ρολόι μπροστά στα μάτια του με χέρι που έτρεμε. Ο κύκλος που έγραφε «MISSIONS», είχε πάρει ένα έντονο, κόκκινο χρώμα κι αναβόσβηνε..."


Παρασκευή 17 Απριλίου 2020

Μαζί στη Ζωή & στο Θάνατο


"Μαζί στη ζωή και στο θάνατο"

Διαβάστε την ιστορία μου στο ονειρικά απόκοσμο site του The Weird Side Daily


"...Ξάπλωσε στο κρεβάτι και ψηλάφησε τα ροδοπέταλα που ήταν στρωμένα πάνω του κοιτάζοντας το ταβάνι.
Η ώρα περνούσε και η Κάρολιν νύσταζε… Νύσταζε πολύ. Έκλεισε τα μάτια κι έπεσε σε ένα βαθύ ύπνο με συγκεχυμένα όνειρα και απροσδιόριστες μορφές. Όταν ξύπνησε, είχε ήδη νυχτώσει. Ανασηκώθηκε απότομα και κοίταξε γύρω της. Το ρολόι χτύπησε και αντήχησε μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο. Ήταν μεσάνυχτα..."

Δευτέρα 13 Απριλίου 2020

Το φαινόμενο της Πεταλούδας

Το φαινόμενο της πεταλούδας

 

"ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ" 

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr


"...«Το μυαλό…», σκέφτηκε ο Γκάι, «η αρρώστια του μυαλού είναι η χειρότερη. Πολλές φορές η γραμμή που χωρίζει την τρέλα από τη λογική είναι τόσο λεπτή, που αρκεί το παραμικρό τράνταγμα για να την κόψει».
«Γνωρίζεις το φαινόμενο της πεταλούδας;», τον ρώτησε. «Αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα», συμπλήρωσε τη σκέψη του η τσιγγάνα. «Για κάθε δράση, υπάρχει μια αντίδραση. Πρέπει μόνο να είναι η σωστή», του είπε κοφτά. «Μην ανησυχείς και μην προσπαθείς για πράγματα που δεν μπορείς να ελέγξεις. Μόνο για εκείνα που μπορείς!», του πέταξε η γριά τσιγγάνα κι απομακρύνθηκε..."


Κυριακή 12 Απριλίου 2020

Εκεί που Πεθαίνουν οι Νεράιδες


"ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ"

Διαβάστε την ιστορία μου στο TheBluez.gr

https://thebluez.gr/εκεί-που-πεθαίνουν-οι-νεράιδες/

"...«Να προσέχεις το ποτάμι…», του είχε πει η γιαγιά του όταν ήταν μικρός. «Είναι το μέρος όπου λούζονται οι νεράιδες…»
Ήταν ένα ζεστό απόγευμα του φθινοπώρου κι εκείνος περπατούσε στο δάσος. Τα ξερά φύλλα των δέντρων ήταν στρωμένα στο έδαφος σαν ένα παχύ χαλί και θρυμματίζονταν κάτω από κάθε του βήμα. Προχώρησε ακόμα πιο βαθιά και βρέθηκε στο σημείο που κυλούσε το ποτάμι. Ο κελαρυστός ήχος του ήταν το μόνο που ακουγόταν. Τα πουλιά είχαν σωπάσει. Το ίδιο και τα ζώα..."

 


Τετάρτη 1 Απριλίου 2020

Το Ρολόι της Αποκάλυψης


"Το Ρολόι της Αποκάλυψης"

Διαβάστε το άρθρο μου για το The Weird Side Daily

https://weirdsides.com/arthra-istories/to-roloi-tis-apokalypsis/

«Αυτές τις μέρες με την πανδημία που έχει πλήξει τον κόσμο, τα σενάρια συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν. Στο παρακάτω άρθρο όμως, δεν θα μιλήσουμε για ένα ακόμα σενάριο συνωμοσίας, αλλά για μια πραγματικότητα που πλησιάζει στο τέλος της, κινούμενη όπως οι δείκτες ενός ρολογιού. Δεν πρόκειται όμως για ένα οποιοδήποτε ρολόι. Πρόκειται για ένα ρολόι που αντιπροσωπεύει την πιθανότητα μιας ανθρωπογενούς παγκόσμιας καταστροφής…»

 


Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

Καλημέρα Ζωή

"Καλημέρα Ζωή"
Διαβάστε την ιστορία μου στο @thebluez.gr

"...Κοιτάς απέναντι όμως έχεις πολύ δρόμο ακόμα για να φτάσεις. Κοντεύεις να χάσεις την ισορροπία σου τη στιγμή που ο κόσμος γύρω σου τρεμουλιάζει﮲ τη στιγμή που όλα κρέμονται από μια πολύ, λεπτή κλωστή. Νιώθεις να πνίγεσαι. Νιώθεις να βουλιάζεις στο νερό ενώ βρίσκεσαι στον αέρα. Η ανάσα σου δεν βγαίνει. Γύρω σου αιωρούνται άνθρωποι με τα κεφάλια τους κλεισμένα σε σαπουνόφουσκες..."

Χ. Τζ. Γουέλς


Χ. Τζ. Γουέλς: Διαβάστε το κείμενο μου για το The Weird Side Daily


"13 Αυγούστου 1946. Είχε πολύ λίγο χρόνο. Σε λίγο θα τελείωναν όλα. Πριν έρθει το τέλος, είχε να κάνει 2 ταξίδια ακόμα. Μπήκε στη χρονομηχανή, τη δική του χρονομηχανή και ρύθμισε την ημερομηνία. Ο Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς, γύρισε τον διακόπτη και περίμενε.Πρώτη στάση, Μέλλον:...

...Τίποτα δεν μπορούσε να είναι πιο προφανές στους ανθρώπους του 20ου αιώνα από την ταχύτητα με την οποία ο πόλεμος γινόταν αδύνατος. Δεν το αντιλήφθηκαν, μέχρι που η ατομική βόμβα εξερράγη στα αδέξια χέρια τους." μονολόγησε πριν ρυθμίσει την επόμενη ημερομηνία..."


..."Πριν έρθει το τέλος, είχε να κάνει 2 ταξίδια ακόμα. Μπήκε στη χρονομηχανή, στη ΔΙΚΗ του χρονομηχανή και ρύθμισε την ημερομηνία..."




Οι Βάρκες που Περπατούν στη Στεριά


Διαβάστε την ιστορία μου στο απόκοσμο κι ονειρικό The Weird Side Daily


"...«Είδα πάλι το όνειρο…», ψιθύρισε. «Είδα τις βάρκες να περπατούν στη στεριά… Η γιαγιά μου είπε ότι είναι οιωνός θανάτου!», έκανε και ξέσπασε σε λυγμούς.

Εκείνη τον κοίταξε με τα πελώρια μάτια της που είχαν βυθιστεί μέσα στις κόγχες τους: «Μη φοβάσαι τις βάρκες που περπατούν στη στεριά. Δεν έρχονται για σένα», του είπε...


...Και τότε ο Τσάρλι, τις είδε με την άκρη του ματιού του. Τις είδε να σαλεύουν λίγο πιο γρήγορα από πριν. Είδε τα σκοινιά τους να σπάνε, κι εκείνες να αρχίζουν να κινούνται σιγά-σιγά έξω από το νερό, ενώ η αντανάκλασή τους είχε παραμείνει στη θάλασσα. Τις είδε να σέρνονται στο έδαφος σαν γιγάντια ερπετά που έρχονταν προς το μέρος τους...




Πέμπτη 19 Μαρτίου 2020

Η Θεραπεία


"Η Θεραπεία"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr 

https://thebluez.gr/η-θεραπεια/

"...Σηκώθηκε με κόπο από την πολυθρόνα και στάθηκε μπροστά στο παράθυρο. Οι δρόμοι ήταν έρημοι. Τα αυτοκίνητα ήταν όλα στις θέσεις τους, αραδιασμένα σαν παιδικά παιχνίδια το ένα πίσω από το άλλο. Δεν κυκλοφορούσε κανείς έξω μετά την απαγόρευση. Πήρε μια βαθιά ανάσα.
Πάντα του άρεσε η μοναξιά. Από μικρός ήταν μοναχικός τύπος. Δεν είχε παρέες. Ήταν πάντα το αγόρι με τα γυαλιά που καθόταν στη γωνία και παρακολουθούσε όλους τους υπόλοιπους να παίζουν. Δεν ήταν ότι δεν τον ήθελαν. Ήταν ότι εκείνος δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να κοινωνικοποιηθεί. Του αρκούσε να παρατηρεί τον κόσμο, να σημειώνει σε ένα τετράδιο όσα έβλεπε, και ύστερα να γράφει βιβλία με τις ιστορίες τους..."



Παρασκευή 6 Μαρτίου 2020

Τα Χαμένα Παιδιά


"Τα χαμένα παιδιά"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr 

https://thebluez.gr/τα-χαμένα-παιδιά/

"...«Το σημερινό μάθημα», άρχισε εκείνος και προχώρησε προς τον πίνακα, «έχει σκοπό να μας διδάξει πώς θα πάρουμε πίσω αυτό που έχουμε χάσει».
Ακούμπησε τον πίνακα με τη βέργα του και η μαύρη επιφάνειά του εξαφανίστηκε. Μετατράπηκε σε μια τεράστια οθόνη που έδειχνε ένα κτίριο με πυργίσκους. Την επόμενη στιγμή είχε τυλιχθεί στις φλόγες. Η Βικτώρια ήθελε να ουρλιάξει αλλά η φωνή δεν έβγαινε από το λαιμό της. Ο δάσκαλος πήγε κοντά της και πλησίασε το πρόσωπό του στο δικό της.
«Τι είναι αυτό που έχεις χάσει Βικτώρια;», την ρώτησε..."