Translate

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2020

Damon HellWay Saga Part 8: Το Σπίτι με τα Καλαμπόκια


"Το σπίτι με τα καλαμπόκια"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr

https://thebluez.gr/tospitimetakalampokia

"...Ο Τζακ ήταν ξάγρυπνος. Μόλις είχε φτάσει στο Μέλβιλ με το τρένο που είχε πάρει τελικά από το Γκάρβιλ. Έριξε το σακίδιο στην πλάτη και κοίταξε γύρω του. Όλα του φαίνονταν τόσο γνώριμα. Το ζεστό και ξηρό κλίμα που έκανε τα ρούχα να κολλούν ενοχλητικά πάνω στο δέρμα του και τον ήλιο να τον καίει και να τον τυφλώνει σε σημείο που δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει χωρίς μαύρα γυαλιά και καπέλο, δεν είχε αλλάξει καθόλου.

Ήθελε όσο τίποτα να πάει στο πανδοχείο, να κάνει ένα μπάνιο και να κοιμηθεί, αλλά το αστυνομικό του δαιμόνιο δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχε, τα περισσότερα παιδιά που είχαν εξαφανιστεί, είχαν θεαθεί να μπαίνουν μέσα σε ένα συγκεκριμένο σπίτι. Και να μην βγαίνουν ποτέ ξανά. Έπρεπε πρώτα λοιπόν, να δει από κοντά το περιβόητο σπίτι με τα καλαμπόκια...

...Το σπίτι αυτό, ήταν ένα απλό, ερειπωμένο χωριατόσπιτο, περιτριγυρισμένο από μια μεγάλη έκταση με καλαμπόκια. Δεν είχε τίποτα το τρομακτικό, κι όμως, όποιος περνούσε απέξω, ένιωθε ρίγη ανατριχίλας και άλλαζε αμέσως δρόμο. Πολλά παιδιά που είχαν τολμήσει να μπουν μέσα, ή έστω να πλησιάσουν, είχαν μυστηριωδώς εξαφανιστεί. Η αστυνομία, δεν είχε καταφέρει να διαλευκάνει την υπόθεση ως τώρα. Οι κάτοικοι του μικρού χωριού, πιστοί σε δοξασίες, μαντζούνια και μύθους, γρήγορα διέδοσαν τις φήμες πως ήταν στοιχειωμένο..."


Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2020

Ο Λύκος και η Σοκολάτα

Διαβάστε την ιστορία μου στο The Weird Side Daily

https://weirdsides.com/arthra-istories/o-lykos-ke-i-sokolata/

"...Το κορίτσι με την κόκκινη κάπα έσιαξε την κουβέρτα που κάλυπτε το καλάθι της και άρχισε να περπατάει στο δάσος. Οι ήχοι του την ακολουθούσαν και τα κοράκια την συνόδευαν. Η ομίχλη είχε καλύψει τα πάντα και το τοπίο έμοιαζε απόκοσμο...

...Το δάσος ήταν χαώδες. Τα ξερά φύλλα έκαναν θόρυβο κάτω από τα πόδια της. Οι ιστοί αράχνης που είχαν τυλίξει τα διάφορα κλαδιά μπλέκονταν συνεχώς πάνω στα μαλλιά της. Φόρεσε την κόκκινη κουκούλα της, και κοίταξε γύρω της. Ο ήχος ενός αόρατου ρολογιού χτυπούσε μέσα στο κεφάλι της. Ο χρόνος την πίεζε...

...Βρέθηκαν σε έναν χώρο γεμάτο υγρασία. Η μυρωδιά μούχλας και σαπίλας ήταν διάχυτη. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι ρωγμές. Μια ξύλινη μαριονέττα με μεγάλη, μακριά μύτη ήταν κουλουριασμένη μπροστά τους σε εμβρυακή στάση..."


Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

Damon HellWay Part 7: Άρωμα Μέντα και Βερίκοκο


Άρωμα μέντα και βερίκοκο"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr


"...Εδώ και αρκετό καιρό, τα σπίτια της πόλης γκρεμίζονταν ένα προς ένα. Τη θέση τους έπαιρναν, όμοια, μονότονα, γκρίζα κουτιά, χωρίς πόρτες και παράθυρα. Όσες φορές τύχαινε να περάσει από δίπλα τους, ένιωθε περίεργα. Ανέδυαν μια παράξενη, άσχημη μυρωδιά﮲ μια μυρωδιά, που μύριζε τσιμέντο… και λησμονιά.

Κι έπειτα, ήταν κι εκείνος ο αλλόκοτος άντρας που έβλεπε να στέκεται έξω από κάθε καινούριο κουτί﮲ ένας άντρας που φορούσε μπορντό γιλέκο, λευκό πουκάμισο, μαύρο παπιγιόν και παντελόνι. Όποτε τύχαινε να την δει να περνάει από εκεί, της χαμογελούσε και μια ολόχρυση οδοντοστοιχία έλαμπε από άκρη σε άκρη μέσα στο στόμα του...

...Άρχισαν να περιπλανιούνται στους έρημους δρόμους της πόλης. Όλα τα καταστήματα, ήταν κλειδαμπαρωμένα. Οι τεράστιες, σκουριασμένες αλυσίδες, είχαν αρχίσει να διαβρώνονται. Βρωμούσαν σιδερίλα. Αν εξαιρούσαν τον άντρα με τη χρυσή οδοντοστοιχία, είχαν καιρό να συνατήσουν ανθρώπους. Η Σόφι ήξερε πως υπήρχαν κι άλλοι. Σίγουρα υπήρχαν. Πώς αλλιώς γκρεμίζονταν όλες οι μονοκατοικίες και χτίζονταν στη θέση τους, εκείνα τα γκρίζα, μονότονα κουτιά που «έσβηναν» όλα τα αρώματα και μύριζαν τσιμέντο﮲ τσιμέντο και λησμονιά. Ναι, σίγουρα λοιπόν υπήρχαν άνθρωποι, απλά εκείνη δεν έτυχε να δει κανέναν εδώ και καιρό. Δεν την πείραζε. Μπορούσε πιο εύκολα να χάνεται στο παρελθόν και να φέρνει στη μνήμη της τις αγαπημένες τους μυρωδιές: τη μέντα και το βερίκοκο..."