"Η Βίλα Καπαντζή χτίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1890. Ιδιοκτήτης της ήταν ο έμπορος, βιομήχανος και τραπεζίτης Μεχμέτ Καπαντζή. Η Βίλα, συνδέθηκε με την Προσωρινή Κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης, καθώς σε αυτήν φιλοξενήθηκε η Τριανδρία (Βενιζέλος, Κουντουριώτης και Δαγκλής). Στις 19 Μαίου 1913, υπογράφτηκε η ελληνοσερβική συνθήκη συμμαχίας. Κατά τον πόλεμο του 1940, στη Βίλα Καπαντζή λειτούργησε στρατιωτικό αρτοποιείο ενώ στη διάρκεια της Κατοχής επιτάχθηκε από τους Γερμανούς χωρίς όμως να τη χρησιμοποιήσουν. Από το 1939 και μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στεγάστηκε το Ε΄Γυμνάσιο Αρρένων μέχρι το 1962 και το Η' Γυμνάσιο Αρρένων μέχρι το 1972. Το κτίριο εγκαταλείφθηκε μέχρι το 1982, οπότε και αποφασίστηκε η επισκευή του. Οι εργασίες επισκευής ολοκληρώθηκαν το 1989 και η Βίλα Καπαντζή στέγασε αρχικά το Πολιτιστικό Κέντρο Βορείου Ελλάδος της Εθνικής Τράπεζας. Από το 1997 μέχρι σήμερα (2015), στεγάζει το Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τράπεζας.
Χαρακτηριστικά της έπαυλης, είναι η πολυπλοκότητα του όγκου και η σύνθετη στέγη με τις έντονες κλίσεις. Αποτελείται από το κυρίως κτίσμα κι έναν πύργο. Το κυρίως κτίσμα αποτελείται από ελαφρά βυθισμένο ισόγειο, τον πρώτο και δεύτερο όροφο και τη σοφίτα. Έχει πλάτος 16,5 μ., μήκος 19 μ. και ύψος 18 μ. Ο πύργος με pilotis και πέντε στάθμες έχει πλάτος 4,40 μ. και μήκος 6,60 μ. Οι οροφές του πρώτου και δεύτερου ορόφου ήταν ζωγραφισμένες αλλά το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ζωγραφικών διακοσμήσεων έχει καταστραφεί. " (Βίλα Καπαντζή)
Αυτή την εποχή ο καταπράσινος κήπος είναι καλυμμένος από ένα φθινοπωρινό πέπλο. Το πολύχρωμο σκηνικό δημιουργεί εικόνες βγαλμένες από όνειρο, καθώς οι χρωματισμοί εναλλάσσονται ανάμεσα στο κόκκινο, το πράσινο και το κίτρινο.
Ένα άγαμα δεσπόζει ακίνητο. Περιμένει να βραδιάσει και να απομακρυνθούν τα αδιάκριτα βλέμματα για να ξαποστάσει στο παγκάκι που στέκει άδειο σε ένα φόντο με πολύχρωμα φύλλα. Το συντριβάνι ψιθυρίζει με τις σταγόνες του τα λόγια των ανθρώπων που έχουν μείνει στο παραμυθένιο κάστρο.
Μεγάλες ξύλινες σκάλες, επιβλητικοί πολυέλαιοι, και άδειες αίθουσες με ζωγραφιές και φωτογραφίες στους φωτισμένους τους τοίχους, μας ταξιδεύουν στο παρελθόν και στην ιστορία της έπαυλης.
Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στη σελίδα μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου