Με αφορμή τη χθεσινή γιορτή του Halloween, διαβάστε μια σχετική ιστορία μου.
[...]Halloween: Οι νεκροί περπατούν ανάμεσα στους ζωντανούς. Αφήνουν χνάρια που αν τα ακολουθήσουμε, οι συνέπειες, μπορεί να αποβούν ολέθριες ή… σωτήριες για τη ζωή μας[...]
[...]Συνέχισε να περπατά κουτσαίνοντας μέσα στην πολύχρωμη θάλασσα των μασκαράδων, ενώ οι φωτισμένες κολοκύθες έμοιαζαν με στοιχειωμένα πρόσωπα που τα πύρινα μάτια τους διαπερνούσαν όχι μόνο το σκοτάδι της νύχτας, μα και αυτό που φώλιαζε μέσα στις ψυχές. Τα μικρά στρόγγυλα γυαλιά του θόλωσαν από τη ζεστή του ανάσα. Τα έβγαλε και τα σκούπισε βιαστικά με ένα μαντήλι[...]
[...]Από τότε, κλείστηκε στον εαυτό του και στο σπίτι του. Δεν έβγαινε έξω, παρά μόνο όταν έπεφτε η νύχτα και μόνο όταν ήταν αναγκαίο, όπως απόψε.
Τώρα, επέστρεφε στο σπίτι κρατώντας μια σακούλα με τρία πακέτα. Ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε, και μερικά νεκρά, φθινοπωρινά φύλλα ξεκόλλησαν από τα κλαδιά κι έπεσαν απαλά γύρω του και πάνω στο παλτό του[...]
[...]Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν ξύπνησε απότομα. Δεν άργησε να καταλάβει τι ήταν αυτό που τον τρόμαξε. Η γάτα είχε ρίξει τη σακούλα στο πάτωμα και γρύλιζε κοιτώντας το εσωτερικό της[...]
[...]η πόρτα της αυλής ταλαντεύτηκε με ένα ελαφρύ τρίξιμο και μια σκιά σύρθηκε αθέατη ως την εξώπορτα του σπιτιού. Την επόμενη στιγμή, βρέθηκε στο σαλόνι. Προσπέρασε τη γάτα, η οποία μόλις την αντιλήφθηκε κρύφτηκε κάτω από τον καναπέ και κατευθύνθηκε προς την κρεβατοκάμαρα[...]
Διαβάστε περισσότερα στο:
Ο Μόδιστρος και το Αρκουδάκι του Halloween
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου