"...Έστρωσε την αλογοουρά του, τύλιξε το κουρελιασμένο του κασκόλ γύρω από το λαιμό του και φόρεσε το καπέλο του κατεβάζοντας το γείσο μέχρι τα μάτια. Άλλωστε… δεν νοείται καλλιτέχνης και μάλιστα ζωγράφος χωρίς καπέλο, έτσι δεν είναι; Εκείνη τη στιγμή, ένιωσε κάποιον να του τραβάει το μανίκι. Γύρισε στο πλάι και είδε ένα μικρό αγόρι που φορούσε στολή προσκόπου να στέκεται δίπλα του και να τον κοιτάει στα μάτια. Εκείνος στένεψε το βλέμμα του....Εκείνη τη στιγμή, ο χαρακτηριστικός ήχος του τρένου που πλησιάζει άρχισε να ακούγεται. Μόνο που αυτή τη φορά, κάτι ήταν διαφορετικό..."
Διαβάστε την ιστορία μου στο site του The Weird Side Daily
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου