Υπάρχουν φορές, που νιώθουμε ότι είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, χωρίς τρόπο διαφυγής. Υπάρχουν φορές, που ευχόμαστε τόσο δυνατά να είχαμε λίγο φως για να διώξουμε το σκοτάδι, να ζωντανέψουμε τις σκέψεις μας και να βρούμε την έξοδο....Και τότε, μην έχοντας άλλη διέξοδο, καταφεύγουμε στα όνειρα. Βυθιζόμαστε σε ένα μυστηριακό κόσμο με πολύχρωμα φώτα που αντανακλώνται στους τοίχους του δωματίου και του μυαλού μας. Ταξιδεύουμε σε κόσμους μακρινούς, ανατολίτικους, κρατώντας φαναράκια που μας δείχνουν το μονοπάτι του παραμυθιού. Αφηνόμαστε στην αγκαλιά της Χαλιμάς ακούγοντας τις ιστορίες της, και πέφτουμε σε ακόμα πιο βαθύ ύπνο, ελπίζοντας να πετάξουμε ψηλά, ανάμεσα στα αστέρια του απέραντου γαλαξία μας.
Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στη σελίδα μου στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου