ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΠΕΣΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ

Αυτές τις μέρες, οι μάσκες και οι μασκαράδες έχουν την τιμητική τους. Υπερήρωες, κλόουν, ιππότες, πριγκίπισσες, και κάθε λογής πλάσματα της φαντασίας και των παραμυθιών ξεχύνονται στους δρόμους και στις πλατείες κάνοντας παρέλαση μπροστά στο χαρούμενο πλήθος. Ο βασιλιάς καρνάβαλος ρίχνει τις πονηρές ματιές του μέχρι να ρθεί η στιγμή να καεί στην πυρά όπως οι μάγισσες τον Μεσαίωνα. Παγωμένα χαμόγελα που αστράφτουν μέσα στην ψεύτικη χρυσόσκονη…πλαστικά δάκρυα ζωγραφισμένα κάτω από άδειες κόγχες ματιών… προσωπεία που άλλοτε αποπνέουν τρόμο, κι άλλοτε απάθεια εξίσου τρομακτική…άραγε μόνο τώρα φοράμε μάσκες? Πίσω από τη μάσκα, κρύβουμε πολλές φορές την πιο βαθιά φαντασίωσή μας, ή τον ψυχικό μας κόσμο… Πόσες φορές, δεν προσποιηθήκαμε ένα ψεύτικο χαμόγελο, ή μια ψεύτικη στενοχώρια? Πόσες φορές δεν κλείσαμε τα μάτια κι ευχηθήκαμε να αλλάξουμε αυτό που είμαστε, έστω για μερικά λεπτά και να ζήσουμε το απίθανο?

Τα βράδια της Αποκριάς, οι σκέψεις μας γίνονται χάρτινα πρόσωπα που χορεύουν σαν τρελά γύρω μας, κι εμείς βυθιζόμαστε σε ένα πολύχρωμο ωκεανό περνώντας το όριο που χωρίζει την φαντασία από την πραγματικότητα. Κρυβόμαστε πίσω από το προσωπείο που έχουμε διαλέξει, κι αφήνουμε ελεύθερο τον εσωτερικό μας  κόσμο να βγει στην επιφάνεια και να πάρει τον έλεγχο.. Γινόμαστε ένα με το μασκαρεμένο πλήθος, κι ανταλλάσουμε σπινθηροβόλα βλέμματα που υπόσχονται πολλά. χωρίς να μπορούμε να αναγνωρίσουμε ποιος είναι ποιος. Πολλές φορές δεν αναγνωρίζουμε ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό. Αφήνουμε πίσω τις αναστολές μας σπάζοντας τις αλυσίδες που μας κρατούν δεμένους σε χιλιάδες κομμάτια,  μέχρι να ρθεί η στιγμή να καούμε κι εμείς στην πυρά μαζί με τον Βασιλιά Καρνάβαλο, να φορέσουμε τα παλιά μας προσωπεία και να επιστρέψουμε στη μασκαράτα μας…. 

Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στη σελίδα μου στο facebook: www.facebook.com/Eroditi.P.View

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΝΟΗΣΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΟΗΣΗ

Κοντά στην περιοχή Θέρμη της Θεσσαλονίκης, βρίσκεται το Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας ΝΟΗΣΙΣ. Είναι ανοιχτό σε επισκέψεις του κοινού, ώστε να τους βοηθήσει στην κατανόηση θεμάτων επιστήμης, τεχνολογίας και τεχνικού πολιτισμού. Στις δραστηριότητές του περιλαμβάνονται ξεναγήσεις κι επιδείξεις των εκθετηρίων του, οργάνωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και συνεδρίων, περιοδικών εκθέσεων , οργάνωση μαθητικών διαγωνισμών, προβολές στο "Πλανητάριο", εκδόσεις βιβλίων, κ.α. Διαθέτει εκθετήρια Τεχνολογίας (1600 τ.μ.), όπου περιλαμβάνονται αντικείμενα και πληροφοριακό υλικό με πολυμέσα σε θεματικές ενότητες για τους τομείς των Τηλεπικοινωνιών, του Αυτοκινήτου, των Σιδηροδρόμων, της Φωτογραφίας, Της Ραδιοφωνίας-Τηλεόρασης, της Ναυσιπλοίας, της Υφαντουργίας, της Τυπογραφίας, του Διαστήματος, της Αεροπλοίας, της Ολογραφίας, των Η/Υ, του Ηλεκτρισμού, των Οργάνων Φυσικής, της Ιατρικής Τεχνολογίας και της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας. Οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν αποτελεσματικότερα για την επιστήμη και την τεχνολογία ελέγχοντας και παρατηρώντας τη συμπεριφορά εργαστηριακών ή άλλων ειδικών συσκευών και διατάξεων.

Εκείνο που χαρακτηρίζει το Κέντρο, πέρα από τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες και προβολές που προσφέρει, είναι η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του χώρου.

Ένας ασημένιος θόλος μέσα στον οποίο γίνονται οι προβολές, μοιάζει σαν μια τεράστια σφαίρα, που κρύβει μέσα της τα μυστικά του σύμπαντος. Η αντανάκλασή της στους γυάλινους τοίχους του κτιρίου, την κάνει να φαίνεται ένα ένα τεράστιο διαστημόπλοιο έτοιμο να μας ταξιδέψει έτη φωτός μακριά.

Οι τεράστιες μεταλλικές σκάλες απόλυτα εναρμονισμένες με την αρχιτεκτονική του χώρου μοιάζουν σαν να μας οδηγούν στο μέλλον για να ανακαλύψουμε τα μυστικά των νέων τεχνολογιών κι επιστημών,

 ενώ ο χώρος υποδοχής του κοινού, μου φέρνει στο μυαλό σκηνές από την ταινία "The terminal"

Η μοντέρνα αρχιτεκτονική κι η προοπτική του χώρου, δημιουργεί την αίσθηση ότι βρισκόμαστε σε κάποιο κτίριο στο μέλλον, όταν η τεχνολογία θα έχει εξελιχθεί ακόμα περισσότερο και θα υπάρχουν δωμάτια που γίνονται πολύ λεπτά επιστημονικά πειράματα. Μοιάζει σαν ένας τεράστιος λαβύρινθος. Η έξοδος αχνοφαίνεται στο βάθος και μας προκαλεί να την πλησιάσουμε. 

Οι σκάλες εκτείνονται σε τέλεια αντιστοιχία η μία δίπλα και κάτω από την άλλη. Μοιάζουν έτοιμες να αρχίσουν να κινούνται και να μας μεταφέρουν σε διάφορα σημεία του χώρου.. 

Το αλουμίνιο λάμπει κάτω από το φως του ήλιου που μπαίνει άπλετο μέσα από τα παράθυρα. Θυμίζουν μικροσκοπικές τσουλήθρες, πάνω στις οποίες θα αρχίσουν να γλιστρούν από στιγμή σε στιγμή εκατοντάδες ξωτικά. 

Τέλος, το αερόστατο, περιμένει κάποιον για να πληκτρολογήσει τον κατάλληλο κωδικό, ώστε να υψωθεί μέχρι την οροφή και σιγά σιγά, να ξεφουσκώσει σαν ένα όνειρο, και να επιστρέψει στη θέση του και πάλι...

Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στη σελίδα μου στο facebook:

www.facebook.com/Eroditi.P.View

FLY ME TO THE STARS

Υπάρχουν φορές, που νιώθουμε ότι είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, χωρίς τρόπο διαφυγής. Υπάρχουν φορές, που ευχόμαστε τόσο δυνατά να είχαμε λίγο φως για να διώξουμε το σκοτάδι, να ζωντανέψουμε τις σκέψεις μας και να βρούμε την έξοδο....Και τότε, μην έχοντας άλλη διέξοδο, καταφεύγουμε στα όνειρα. Βυθιζόμαστε σε ένα μυστηριακό κόσμο με πολύχρωμα φώτα που αντανακλώνται στους τοίχους του δωματίου και του μυαλού μας. Ταξιδεύουμε σε κόσμους μακρινούς, ανατολίτικους, κρατώντας φαναράκια που μας δείχνουν το μονοπάτι του παραμυθιού. Αφηνόμαστε στην αγκαλιά της Χαλιμάς ακούγοντας τις ιστορίες της, και πέφτουμε σε ακόμα πιο βαθύ ύπνο, ελπίζοντας να πετάξουμε ψηλά, ανάμεσα στα αστέρια του απέραντου γαλαξία μας.

Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στη σελίδα μου στο facebook:

www.facebook.com/Eroditi.P.View

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΝΕΟ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ

Οι αντίκες δημιουργούν μια ιδιαίτερη γλυκιά αίσθηση που μας παραπέμπει στην παλιά εποχή, στα χρόνια που οι ταινίες ήταν ακόμα ασπρόμαυρες...

Το παλιό ρολόι χτυπά και οι χρυσοί του δείκτες κινούνται ανάποδα οδηγώντας μας στο παρελθόν. Τα ξεθωριασμένα βιβλία της βιβλιοθήκης αρχίζουν να ξεπροβάλλουν μέσα από τις σκιές κάτω από το λιγοστό φως. Μας ταξιδεύουν με τις ιστορίες τους. Βρισκόμαστε στα τρένα όπου το ρολόι του σταθμού αναγγέλλει την αναχώρηση τους. Ετοιμάζονται να μας ταξιδέψουν στην εποχή των μαγισσών και των γενναίων ιπποτών που θα έκαναν τα πάντα για να νικήσουν τους δράκους που ξερνούν φωτιές. Τα κάδρα στους τοίχους μας συνοδεύουν στη διαδρομή κάτω από τη γλυκιά μελωδία ενός πιάνου που δεν έχει πιανίστα.. 

Αφού τελειώσει το ταξίδι μας, πρέπει να λύσουμε το γρίφο του γέροντα και να κρατήσουμε το ατσάλινο χέρι για να μας δείξει το μονοπάτι της επιστροφής. Περνώντας λοιπόν μέσα από τον ασπρόμαυρο καθρέφτη του παρελθόντος, ανοίγουμε την πόρτα, για να γυρίσουμε και πάλι στο έγχρωμο μέλλον μας....

Περισσότερες φωτογραφίες μου μπορείτε να δείτε στη σελίδα μου στο facebook:

www.facebook.com/Eroditi.P.View