Καινούριο κεφάλαιο "#DamonHellWay Saga" στο TheBluez.gr
[...]Ο Νόα έπαιζε μαζί με το κορίτσι στην παραλία. Ξαφνικά η γη άρχισε να σείεται. Ακατάληπτες φωνές έσπασαν τη σιωπή. Δυνατός αέρας ξέσπασε και τα κύματα υψώθηκαν μαστιγώνοντας με μανία την ακτή. Κοίταξε έντρομος τη φίλη του. Εκείνη του ανταπέδωσε το βλέμμα, μα παρέμεινε ανέκφραστη. Έφερε το δάχτυλο στα χείλη της και του έκανε νόημα να σωπάσει. Το αγόρι κράτησε την αναπνοή του.
Και τότε το στρατιωτάκι με τα χρυσά δόντια, πήδηξε από την οροφή του κάστρου και βρέθηκε στην άμμο. Πλησίασε στον πύργο και γρήγορα έχτισε ένα προστατευτικό τείχος γύρω του. Το νερό χτύπησε πάνω του και το κάστρο έμεινε ανέπαφο. Έπειτα χάραξε μία πόρτα πάνω στον ένα τοίχο και τους έκλεισε το μάτι. Ένα μικρό άνοιγμα εμφανίστηκε. Το κορίτσι έπιασε τον Νόα από το χέρι και τον τράβηξε απότομα. Το άνοιγμα τους ρούφηξε μεμιάς. Η πόρτα έκλεισε και ο στρατιώτης στάθηκε απέξω σε στάση προσοχής. Δεν χαμογελούσε πια[...]
[...] Έχεις χτίσει τους ψηλότερους ουρανοξύστες, Μέισον. Δεν έχεις καταλάβει όμως, πως όλα αυτά, τα πλούτη, η εξουσία, τα υλικά αγαθά, είναι εφήμερα». Έσκυψε ξανά από πάνω του. «Μοιάζουν με παλάτια από άμμο. Είναι απλώς χωμάτινα φρούρια που σου δίνουν μια πλασματική αίσθηση ασφάλειας, έτοιμη να διαλυθεί μόλις το νερό πέσει πάνω τους και τα μετατρέψει σε λάσπη. Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει*».
Ο Μέισον έδειξε προς το χωμάτινο κάστρο του Νόα.
«Κι αυτό γιατί δεν…»
«Επειδή αυτό, σαν άλλη ‘Κιβωτός του Νώε’, έχει σκοπό να σώσει την ψυχή και την αθωότητα ενός παιδιού, προστατεύοντάς το από σένα −που δεν είσαι άξιος για πατέρας του− και από τον ‘Κατακλυσμό’ που θα εξαφανίσει κάθε ίχνος από την αποτρόπαιη ύπαρξή σου»[...]
[...] Ναι, δεν έκανε λάθος. Το στρατιωτάκι χαμογελούσε. Κι έτσι όπως έπεφτε πάνω του το φως του ήλιου, τα δόντια του άστραφταν. Μια ολόχρυση οδοντοστοιχία έλαμπε από άκρη σε άκρη μέσα στο στόμα του. Το μικρό αγόρι συνέχισε να το περιεργάζεται. Η ατσάλινη φορεσιά του στραφτάλιζε και το μυτερό του ξίφος έμοιαζε έτοιμο να ξεσκίσει οποιοδήποτε θαλάσσιο τέρας ετοιμαζόταν να του επιτεθεί. Ο Νόα έπαψε να φοβάται και του ανταπέδωσε το χαμόγελο[...]
Διαβάστε περισσότερα στο:
