Το τρίτο μέρος της ιστορίας μου στο TheBluez.gr, με τίτλο: "L.i. Lethargica Intelligence: Ένα, Δύο, Τρία, Τέσσερα... Κρακ!"
[...]Προσπάθησε να ανακαλέσει τη στιγμή, αλλά η ανάμνηση «γλίστρησε» μπροστά από τα μάτια του, χόρεψε στον αέρα, έπεσε στη θάλασσα, βούλιαξε και παρασύρθηκε μακριά του[...]
[...]Άρπαξε μια πέτρα και την έριξε με δύναμη στο νερό. Η λεία επιφάνεια του γέμισε ρυτίδες. Γονάτισε και σύρθηκε προς τα εκεί. Η άμμος κόλλησε στις παλάμες και τα γόνατά του. Ένα βότσαλο αναδύθηκε στην επιφάνεια﮲ ένα βότσαλο, που είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα πρόσωπο. Το στόμα του ανοιγόκλεισε[...]
[...]«Όχι έτσι!» ήχησε μια μακρινή φωνή στα αυτιά του﮲ τόσο μακρινή, όσο η ανάμνηση που τη συνόδευε﮲ μια ανάμνηση που είχε φροντίσει να απωθήσει για τα καλά και τώρα άρχιζε να αναδύεται από τα βάθη του μυαλού του, όπως ακριβώς τα νεκρά ψάρια από τα βάθη της θάλασσας[...]
[...] Κάτι υπήρχε στην άλλη πλευρά. Το ένιωθε. Το ήξερε, αλλά δεν μπορούσε, ή μάλλον δεν ήθελε να κοιτάξει. Σήκωσε το κεφάλι του ψηλά. Ο ήλιος τον τύφλωσε. Έκλεισε σφιχτά τα μάτια. Σκίασε το μέτωπο με το χέρι του και τα άνοιξε ξανά. Του φάνηκε ότι είδε μια σιλουέτα να τον κοιτάζει από την κορυφή του βράχου. Την επόμενη στιγμή είχε εξαφανιστεί. Κάθισε στην άμμο, έχωσε το κεφάλι ανάμεσα στα γόνατά του κι άρχισε να το χτυπάει με τις γροθιές του[...]
Διαβάστε περισσότερα στο:
L.i. Lethargica Intelligence: Ένα, Δύο, Τρία, Τέσσερα… Κρακ!
