"Προσοχή στο κενό"
Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluez.gr
"...Κοίταξε γύρω του. Λίγα μέτρα πιο πέρα, ένας άντρας στεκόταν με την πλάτη στηριγμένη στον τοίχο και κάπνιζε ένα πούρο. Ο πυκνός καπνός, ανέβαινε μέχρι το ταβάνι κι έφτιαχνε περίεργα, ακατανόητα σχήματα﮲ σχήματα που έμοιαζαν με αλλόκοτα πρόσωπα που είχαν τρύπες αντί για μάτια και στόμα, σχισμές αντί για ρουθούνια και ακανόνιστο περίγραμμα. Και μετά, τα σχήματα αυτά άλλαζαν μορφή και μετατρέπονταν σε άλλα, που έμοιαζαν με νότες﮲ νότες που στη συνέχεια γίνονταν λέξεις﮲ ασυνάρτητες λέξεις που ο Μάρτιν δεν μπορούσε να διαβάσει. Και ο καπνός αυτός, έκρυβε το πρόσωπο του άντρα κι έκανε τα μαλλιά του να μοιάζουν κατάλευκα. Ή μήπως ήταν όντως κατάλευκα; Ο Μάρτιν μισόκλεισε τα μάτια για να διακρίνει καλύτερα, αλλά είχε την εντύπωση ότι το σκοτάδι ήταν πιο πυκνό γύρω του. Ένα ρίγος τον διαπέρασε. Το μεγάλο ρολόι δίπλα στις σκάλες χτύπησε και ο ήχος του τον έκανε να γυρίσει απότομα. Ήταν έντεκα το βράδυ. Όταν στράφηκε και πάλι προς το σημείο που στεκόταν ο άντρας, δεν υπήρχε κανείς
...«To all passengers on board
We’ll be flying underground
To all passengers on board
Stay calm and praise the Lord»,
έλεγε σε κάποιο σημείο το τραγούδι.
Απομακρύνθηκε από τις ράγες και κάθισε σε μια ξεχαρβαλωμένη καρέκλα μπροστά από έναν τοίχο καλυμμένο με γκράφιτι. Περίεργο. Κάθε βράδυ έκανε το ίδιο δρομολόγιο, αλλά δεν θυμόταν τη συγκεκριμένη ζωγραφιά στον τοίχο. Για την ακρίβεια, δεν θυμόταν καμία ζωγραφιά στον τοίχο. Την παρατήρησε καλύτερα. Απεικόνιζε ένα αεροπλάνο﮲ ένα αεροπλάνο, που όμως δεν πετούσε στον ουρανό, αλλά… μέσα σε ένα σκοτεινό τούνελ...
