Η Τελευταία Κατοικία

"Η τελευταία κατοικία"

Διαβάστε την ιστορία μου στο thebluezgr

https://thebluez.gr/η-τελευταία-κατοικία/

"...Θυμόταν πολλές φορές να ξυπνάει τη νύχτα από βήματα που ακούγονταν στο σπίτι και φωνές﮲ φωνές που στην αρχή ξεκινούσαν σαν ψίθυροι και μετά γίνονταν τραγούδι﮲, ένα τραγούδι που συνοδευόταν από την πιο γλυκιά μελωδία που είχε ακούσει ποτέ της. Και θυμόταν μια φορά που καταλάθος έσπρωξε μια παντόφλα. Τα ουρλιαχτά της μητέρας της, τρυπούσαν το μυαλό της και μάταια ο πατέρας της προσπαθούσε να την ηρεμήσει. Μάταια προσπαθούσε να της πει πως θα τα έφτιαχναν ξανά...

...Ξάπλωσε στο κρεβάτι με τα λευκά σεντόνια και τη σκισμένη κουνουπιέρα που κρεμόταν από πάνω του﮲ την κουνουπιέρα που είχε αρπάξει άπειρες φορές η μητέρα της γιατί νόμιζε πως της επιτιθόταν. Ήξερε τον λόγο που ο πατέρας της δεν την είχε αφαιρέσει τόσα χρόνια. Τον έκανε να νιώθει πως εκείνη ήταν δίπλα του. Το έλεγε άλλωστε συνέχεια. Δεν είχε φύγει ποτέ από το σπίτι, όχι στα αλήθεια, γι’ αυτό εκείνος θα έμενε για πάντα εκεί. Η Τζένη όμως έπρεπε να φύγει, έτσι της είχε πει την τελευταία φορά που είχαν μιλήσει στο τηλέφωνο και του είχε ζητήσει να πάει να την βρει..."

Η Πέτρινη Γοργόνα

"Η πέτρινη γοργόνα"

Διαβάστε την ιστορία μου στο The Weird Side Daily 

https://weirdsides.com/arthra-istories/i-petrini-gorgona/

"...Το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στην πέτρινη φιγούρα της γοργόνας που έμοιαζε να είναι κουλουριασμένη σε εμβρυϊκή στάση στο πλάι του βράχου...
...Πήρε μια βαθιά ανάσα και επέστρεψε στο γραφείο του, τη στιγμή που ένα μικρό κορίτσι έμπαινε στο νερό και κατευθυνόταν μαγεμένο προς τη σκαλιστή γοργόνα στα βράχια. 
Η Νίκι, έφτασε δίπλα στο πέτρινο, θαλάσσιο πλάσμα και το κοίταξε εκστασιασμένη. Τα ολόισια μαλλιά και τα στρογγυλά μάτια της, την αιχμαλώτισαν. Ξαφνικά, ένιωσε τη στάθμη του νερού να ανεβαίνει..."