"Άραγε αν μπορούσαμε να εισχωρήσουμε στο μυαλό ενός παρανοϊκού δολοφόνου, αν μπορούσαμε να χαθούμε στο λαβύρινθο των διεστραμμένων σκέψεών του και να βυθιστούμε στο σκοτεινό ωκεανό της ταραγμένης του ύπαρξης, τι μυστικά θα ανακαλύπταμε;"
"Η ΣΟΔΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ", του Robert Galbraith, κατά κόσμον Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Διαβάστε την κριτική μου για το www.artcoremagazine.gr, ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:
"Πριν έρθει το τέλος, είχε να κάνει 2 ταξίδια ακόμα. Μπήκε στη χρονομηχανή, στη ΔΙΚΗ του χρονομηχανή και ρύθμισε την ημερομηνία."
" "Τίποτα δεν μπορούσε να είναι πιο προφανές στους ανθρώπους του 20ου αιώνα από την ταχύτητα με την οποία ο πόλεμος γινόταν αδύνατος. Δεν το αντιλήφθηκαν, μέχρι που η ατομική βόμβα εξερράγη στα αδέξια χέρια τους." μονολόγησε πριν ρυθμίσει την επόμενη ημερομηνία."
Διαβάστε το κείμενό μου για το www.rejected.gr, ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:
"Μην τις φοβάσαι. Έρχονται για να σε ελευθερώσουν. Όσο απότομα έρχονται, τόσο απότομα φεύγουν. Οι καλοκαιρινές μπόρες είναι σημάδια του καιρού. Είναι ξεσπάσματα του ουρανού.
Στις 31 Ιουλίου γεννιέται η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ (J. K. Rowling)
"Πάντα να λες τα πράγματα με το όνομά τους, γιατί αν δεν τολμάς να προφέρεις κάτι, ο φόβος σου γι αυτό μεγαλώνει."
"Ακόμα και τις πιο σκοτεινές εποχές μπορεί κανείς να βρει την ευτυχία, αρκεί να θυμηθεί κάποιος να ανάψει το φως."
"Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου μετακινούμενος από το ένα μέρος στο άλλο."
2 Ιουλίου 1961: Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ μετά την ολοκλήρωσή του αυτοβιογραφικού "Μια κινητή γιορτή", αφήνει την τελευταία του πνοή στο Αϊντάχο, σε ένα σπίτι που μέχρι σήμερα θεωρείται καταραμένο από τη μικρή του εγγονή....
"Κι ενώ νομίζουμε πως όλα είναι προδιαγεγραμμένα, πως τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, τα πάντα ανατρέπονται, κι η "αμνησία", εξαπλώνεται σαν ιός, που δεν μπορεί να θεραπευτεί με κανένα κουμπί επαναφοράς μνήμης."
Διαβάστε την κριτική μου για το www.artcoremagazine.gr, ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:
Οι αρθρογράφοι του Artcore Magazine, ανάμεσά τους κι εγώ, σας προτείνουμε από 5 βιβλία για να διαβάσετε το καλοκαίρι. Δείτε τις προτάσεις μας ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:
"Αν μας επισκεπτόταν το πνεύμα των Χριστουγέννων και μας έδινε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας σαν θεατές θα ήμασταν ικανοποιηένοι από αυτό που θα βλέπαμε;"
Η κριτική μου για το βιβλίο "Κατάσκοποι" του Μάικλ Φρέυν για το Artcore Magazine.
"Σε αυτό το μαγικό κόσμο των παιδιών, σε αυτές τις αναμνήσεις που μας έχουν σημαδέψει, μας ταξιδεύει ο Μάικλ Φρέυν με το μυθιστόρημά του "Κατάσκοποι". Η πένα του μας παρασύρει σε ένα ταξίδι στις παιδικές αναμνήσεις του ήρωά του, στο μέρος όπου έζησε τα πιο αθώα και καθοριστικά χρόνια της ζωής του"
Διαβάστε το κείμενό μου, ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:
"Αναρωτήθηκες ποτέ πώς θα ήταν αν παρακολουθούσες χορευτικές κινήσεις χωρίς μουσική;"
Κείμενο: Δικό μου, Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσινάρης για το rejected.gr
25 Ιουνίου 1984, φεύγει από τη ζωή ο Michel Foucault.
"Είμαι πολύ περήφανος που με θεωρούν επικίνδυνο για την ψυχική υγεία των φοιτητών. Όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να σκέφτονται τις διανοητικές δραστηριότητες με όρους υγείας κάτι πάει στραβά."
"Οι λέξεις είναι μυστήριες... Θα μπορούσες να αφαιρέσεις μια ζωή, χρησιμοποιώντας μόνο λέξεις..."
Δική μου επιλογή για το τραγούδι ημέρας του rejected.gr
"Μια γιορτή της Μούσας του Χορού Τερψιχόρης, στο αμφιθέατρο του Κήπου των Εποχών στη Νέα Παραλία."
Κείμενο: Δικό μου, Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσινάρης για το www.rejected.gr
"Γιατί ακόμα κι αν βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την καταστροφή, αν κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας, θα δούμε ότι η ζωή είναι υπέροχη. γεμάτη γλυκόπικρες εκπλήξεις"
Το βιβλίο μου "Ομίχλη & Τριαντάφυλλα" θα βρίσκεται στην 13η Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης στο Περίπτερο 15, stand 85 Ήλεκτρον - ΕΟΕ, από Πέμπτη 12 Μαΐου έως Κυριακή 15 Μαΐου, 10:00 με 21:00. Σας περιμένουμε όλους!
Ο διάδρομος μπροστά σου ατελείωτος. Τα φώτα, σαν μίτος της Αριάδνης σε οδηγούν στο τέλος της διαδρομής. Οι γραμμές στο σκοτεινό τούνελ τόσο ακίνδυνες και ταυτόχρονα τόσο τρομακτικές, έτοιμες να σε παρασύρουν στο σκοτάδι. Κόκκινες επιγραφές που σου θυμίζουν συνεχώς τον προορισμό σου. Το ρολόι χτυπά. Κάθε λεπτό πλησιάζεις περισσότερο στο μέλλον. Πλησιάζεις στη στιγμή που θα πεις: "Πάει πέρασε. Δεν ήταν τίποτα τελικά". Υπάρχουν κι άλλοι σαν εσένα. Άλλοι που στέκονται δίπλα, κι άλλοι απέναντί σου. Νιώθεις σαν να κοιτάς ένα καθρέφτη, που δείχνει διαφορετικά πρόσωπα, των ίδιων ατόμων. Διαφορετικές στιγμές, της ίδιας ζωής. Κάποτε στεκόσουν κι εσύ εκεί, εκεί από όπου περνάει το μετρό της απέναντι γραμμής, πριν το ρουφήξει η μαύρη τρύπα της πραγματικότητας.
Απόλυτη ησυχία. Μέχρι να ακουστεί η ανατριχιαστική μουσική, που ανακοινώνει την άφιξη του συρμού σου. Το βαγόνι ανοίγει τις αγκάλες του και σε προσκαλεί στο μεταλλικό του κόσμο. Το δυνατό φως παλεύει με το σκοτάδι της στοάς που βρίσκεται έξω από τις ασφαλισμένες πόρτες. Νικώντας την αβεβαιότητα, νικώντας το άγνωστο, δίνοντάς σου μια αίσθηση προσωρινής ασφάλειας. Η πραγματικότητα έξω από το παράθυρο αλλοιώνεται μπροστά σου. Σαν ένα όνειρο που λιώνει και σχηματίζεται ένα άλλο από τα κομμάτια του.
Πρόσωπα ανέκφραστα κοντά σου. Πρόσωπα κρυμμένα πίσω από μαύρα γυαλιά. Δεν μπορείς να διαβάσεις την ψυχή τους. Η διαδρομή της ζωής σου ξεδιπλώνεται μπροστά σου, παίρνοντας διαφορετικό χρώμα κάθε φορά, ανάλογα με το τέρμα που έχεις επιλέξει.
Κάθε σταθμός, ένας σταθμός της ζωής σου.
Κάθε πρόσωπο που σε προσπερνά, κάθε πρόσωπο που επιβιβάζεται μαζί σου, είναι μια ανάμνηση του εαυτού σου. Αναμνήσεις από το παρελθόν, αναμνήσεις από το μέλλον, που συναντιούνται όλες στο παρόν...
Πρέπει να κατέβεις στην επόμενη στροφή... Προχωράς προς τις κυλιόμενες σκάλες... Ανεβαίνεις... Αφήνεις το μεταλλικό κόσμο πίσω σου... Φοράς το γαλάζιο καπέλο του ουρανού... Κλείνεις τα μάτια... Ανοίγεις τα χέρια... Και πετάς...!! Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στη σελίδα μου στο facebook: www.facebook.com/Eroditi.P.View
Το κείμενο και οι φωτογραφίες έχουν δημοσιευτεί επίσης και στο