ΟΤΑΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Όπως λέει και μία φράση, "Όταν τα όνειρα δεν χωράνε στα μάτια, γίνονται δάκρυα και πέφτουν". Όταν είμαστε παιδιά, κάνουμε τα πιο παιδιάστικα και ταυτόχρονα πιο αληθινά όνειρα. Όταν όμως μεγαλώνουμε, τα αφήνουμε πίσω, τα ξεχνάμε, και κάνουμε μεγαλύτερα, πιο ρεαλιστικά και πιο επικίνδυνα. 

Οι κούκλες είναι το πιο παλιό και χαρακτηριστικό παιχνίδι των παιδιών. Αντιπροσωπεύουν τα όνειρα και την αθωότητα. Καθρεφτίζουν την αγνή ψυχή των παιδιών που λαχταρούν να πραγματοποιήσουν τους πιο κρυφούς τους πόθους.  Όλοι έχουμε κρατήσει στα χέρια μας την κούκλα με την ανοιχτή αγκαλιά, κι έχουμε παρακολουθήσει παράσταση με μαριονέτες. Όσο όμως τα χρόνια περνούν, κι αρχίζουμε να ζούμε στον κόσμο των μεγάλων, πολλές φορές γινόμαστε εμείς οι ίδιοι μαριονέτες του συστήματος και των καταστάσεων. Σταματάμε να φερόμαστε αυθόρμητα και καλοκάγαθα, παύουμε να βλέπουμε τη θετική πλευρά. Αφήνουμε τις αποτυχίες και το φόβο να μας καθοδηγήσουν και να ορίσουν τις πράξεις μας..

Αν αντικρύζαμε τώρα τα παιχνίδια μας, θα διαπιστώναμε ότι έχουν αλλάξει μορφή... Κρύβουν μέσα τους την αντανάκλαση του καινούριου ενήλικου εαυτού μας, εκείνου που πλέον δεν ονειρεύεται, εκείνου που έχει ξεχάσει τι σημαίνει ξεγνοιασιά, εκείνου που τα παρατάει πολύ εύκολα και δεν προσπαθεί να διορθώσει ότι έχει χαλάσει. Η ίδια κούκλα που παλιότερα κρατούσαμε στην αγκαλιά μας, τώρα μετατρέπεται σε δήμιο, που τυλίγει με αλυσίδες τα υπόλοιπα παιχνίδια μας και τα οδηγεί στη σφαγή. Ο άλλοτε χαρούμενος και πολύχρωμος κλόουν, πλέον μοιάζει λυπημένος, αφού κανείς δεν έχει ανάγκη το χαμόγελό του. Ένα μωρό σπαράζει στο κλάμα δίπλα στο σβηστό, μαύρο κερί της αθωότητάς μας. Και μια αλλόκοτη ξανθιά κούκλα μας κοιτά με το κενό βλέμμα της, προσπαθώντας να παρασύρει στην άβυσσο τα ελάχιστα όνειρα που μας έχουν απομείνει, ενώ η κακιά μάγισσα των παραμυθιών που έχανε πάντα στο τέλος, τώρα γελάει χαιρέκακα, αφού οι πράξεις μας ορίζουν τη νίκη της. 

Το μόνο που μπορεί να την νικήσει, είναι να ψάξουμε βαθιά μέσα μας, να νιώσουμε και πάλι σαν παιδιά, να θυμηθούμε τα όνειρά μας, και να τα φέρουμε στην επιφάνεια....

Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στη σελίδα μου στο facebook:

www.facebook.com/Eroditi.P.View

ΣΙΛΟΥΕΤΕΣ...

Τόσο κοντά… κι όμως τόσο μακριά….

Η μοναξιά ενός ψαρά στο ηλιοβασίλεμα... Η μορφή του ξεθωριάζει καθώς η μέρα

πλησιάζει στη δύση της.

Η χαρά ενός εφήβου που κάνει σκέιτμπορντ δίπλα στο άγαλμα του Μεγάλου

Αλεξάνδρου και το άλογό του που καλπάζει περήφανα... Τα βέλη του ετοιμάζονται

να τρυπήσουν τον ουρανό… Δυο γενιές, που έρχονται σε αντίθεση η μια με την

άλλη... Δυο γενιές, που σύντομα ενώνονται και γίνονται μία… Εξέλιξη....

Στιγμές ζωής πάνω σε χρυσαφένια σανίδια. Χάνονται στην άκρη του ματιού μας

όπως χάνεται ο ορίζοντας, σαν ζωγραφιές στο φόντο του ουρανού.

Μαύρες φιγούρες που ψιθυρίζουν μυστικά, κι ετοιμάζονται να τρέξουν μακριά,

καλπάζοντας, με τα δικά τους σύγχρονα άλογα. Αυτά που αφήνουν πίσω τους

σκοτεινούς καπνούς και βάφουν γκρίζο τον κόσμο.

Πολλά πρόσωπα περνούν καθημερινά από τις ζωές μας. Άλλα μένουν μαζί μας για

καιρό. Αφήνουν τα αποτυπώματά τους. Αφήνουν ίχνη που μας προσκαλούν να τα

ακολουθήσουμε όταν πια χαθούν. Κι άλλα πρόσωπα, είναι απλά περαστικά. Όλα

όμως μας αγγίζουν κι αφήνουν τα σημάδια τους στο μυαλό και την καρδιά μας. Κι

όταν φύγουν και πάρουν πλέον τον δικό τους δρόμο, συνεχίζουν να έρχονται μερικές

φορές στα όνειρά μας..... Φευγαλέα πρόσωπα, απόηχοι συναντήσεων και αναμνήσεις

αισθήσεων. Δάκρυα που παγώνουν, γέλια που σιωπούν. Χέρια που τρέμουν, σκιές

που τρέχουν να κρυφτούν. Μόνο που εκεί, η μορφή τους είναι θολή, και η φωνή τους

πνιχτή. Σαν ουρλιαχτό σε σκοτεινό τούνελ, που δεν έχει αντίλαλο. Το άγγιγμά τους

είναι ξένο, δεν μπορούμε να το νιώσουμε. Απλώνουμε τα χέρια αλλά δεν μπορούμε

να τους φτάσουμε. Μοιάζουν με ζωντανά αγάλματα, σε ένα μαραμένο κήπο της

Εδέμ. Μοιάζουν με σιλουέτες, έτοιμες να πετάξουν προς τη Χώρα του Ποτέ.

Μοιάζουν με μαύρες φιγούρες, που αφήνουν τη λευκή ομίχλη να τις τυλίξει και να

αφήσει στη θέση τους την ερημιά. Καίγονται κάτω από τον ήλιο του μεσημεριού, ενώ

κρατούν τρύπιες ομπρέλες για να προστατευτούν από τις ακτίνες του. Είμαστε τόσο

κοντά τους, κι όμως τόσο μακριά... σαν δυο άνθρωποι που βρίσκονται στον ίδιο

χώρο, κι όμως στέκονται απαθείς και δεν τολμούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον.

Δυο ξένοι, που κάποτε υπήρξαν γνωστοί. Δυο ξένοι, που κάποτε απλά συναντήθηκαν

ή μοιράστηκαν μια ολόκληρη ζωή. Ακουμπούν ήρεμα σε νοητά στηρίγματα

κοιτώντας το κενό. Χωρίς θέληση να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο. Χωρίς δύναμη να

προχωρήσουν μπροστά. Και λίγο πριν έρθει το πρωί αρχίζουν να χάνονται στο

σκοτάδι, να μοιάζουν με μαύρες σιλουέτες που ξεθωριάζουν στο πέρασμα του χρόνου

και γίνονται αναμνήσεις που βουλιάζουν στη λήθη της ζωής...

Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στη σελίδα μου στο facebook:
www.facebook.com/Eroditi.P.View

ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η Μεγάλη Βδομάδα ή αλλιώς Εβδομάδα των Παθών πέρασε κι έφτασαν οι ημέρες του Πάσχα... Άλλοι ζήσαμε τις ημέρες αυτές συνειδητά, με κατάνυξη, κι άλλοι όχι...Κάνοντας τον δικό μου προσωπικό απολογισμό εύχομαι η Ανάσταση του Κυρίου να δώσει φως και χρώμα σε όλη μας την ύπαρξη και να φέρει στη ζωή μας υγεία, αγάπη κι αληθινούς ανθρώπους δίπλα μας

Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στη σελίδα μου στο facebook:
www.facebook.com/Eroditi.P.View

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ - ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΕΜΠΤΗ

Σύμφωνα με την παράδοση, η Μαρία η Μαγδαληνή, πήγε στη Ρώμη και διαμαρτυρήθηκε στον Αύγουστο για το έγκλημα του Πιλάτου, αναφέροντας παράλληλα τα σχετικά με την Ανάσταση του Χριστού. Επειδή όμως ο Αύγουστος δυσπιστούσε, εκείνη τον κάλεσε να πιστέψει στην Ανάσταση αν κοκκίνιζε μόνο του το αυγό που κρατούσε στα χέρια της. Όπως κι έγινε.

Το αυγό, που περικλείνει μέσα του μια ζωή, έχει μια δύναμη, που σύμφωνα με μια παλιά αντίληψη, μεταδίδεται σε ανθρώπους και ζώα και φυτά. Τη έννοια αυτή έχουν και τα πασχαλινά αυγά, των οποίων η δύναμη ενισχύεται και από κάποια άλλα στοιχεία.

Θαυμαστές ιδιότητες έχει κυρίως το αυγό της Παναγίας, το πρώτο αυγό που θα βάψουν και θα βάλουν στο εικονοστάσι του σπιτιού. Με το αυγό της Παναγίας οι γυναίκες σταυρώνουν τα παιδιά ενώ μερικές φορές το αυγό έχει κάποιες ανατρεπτικές ιδιότητες. όπως για παράδειγμα αν το αυγό είναι τριών χρονών και τοποθετηθεί στην κοιλιά εγκύου γυναίκας ή ζώου αποτρέπεται το ενδεχόμενο αποβολής. (http://www.bankwars.gr/2015/04/%CE%9C%CE%95%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%97-%CE%A0%CE%95%CE%9C%CE%A0%CE%A4%CE%97-%CE%A4%CE%99-%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A1%CE%A4%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5%CE%9C%CE%95-%CE%A4%CE%91-%CE%9A%CE%9F%CE%9A%CE%9A%CE%99/)

Περισσότερες φωτογραφίες θα βρείτε στη σελίδα μου 

www.facebook.com/Eroditi.P.View